Улуу Устаттын туулган күнүнө карата.
Расул Гамзатов
Таштанбек Чакиев
Расул Гамзатов
Чыңгыз Айтматовго (котормо)
***
Улуу баян уялоодо жүрөктү,
Куй шарапчым, мейли шарап же кымыз.
Отурамын жетине албай төрүндө
Улуу адамдын. Улуу инсандын. Ал – Чыңгыз!
Келдик минтип ат арытып жол жүрүп,
Ар кай жерден, ар кайсы элден тоюңа.
Жаш аламын көзгө, досум, анткени
Атаң түшөт, апаң түшөт оюма.
Сени тапкан айланайын энеңден,
Арбагы күч – атаң аскар тоо белем.
Сүйүнөмүн жарылганча маңдайым,
Сүйүнчүңдү бөлөм барып эл менен.
Ооба, Чыңгыз эне сүтүн актадың,
Текке кетпей атакеңдин мээнети.
Мен кыйраттым, мен кыйынмын дебедиң,
Көтөргөндө кыргыз аттуу желекти.
Кеседеги оттуу сууну мына бу
Атаң үчүн, апаң үчүн аламын.
Кагылайын, кудай кошкон кан досум,
Санаалашым, сапарлашым, кымбатым.
Жээкке урунат албуут мүнөз толкундар,
Бороон сынайт кемелердин мамысын.
Кебелбестен келе берет Ак кеме,
Колдоп кыргыз, коргоп Чыңгыз намысын.
Жаман көрбө Расулду Гамзаттын,
Айтпайт кантип бир арманын ырына.
Гүлсарычан качкан авар айлынан,
Ичи күйөт Жамиляга чынында.
Чап чабандес, аргымакты жел жетпес,
Тоскоолдукту жиреп өткүн, сынбагын.
Кагылайын, кудай кошкон кан досум,
Санаалашым, сапарлашым, кымбатым.
Сүйүүбүз – ак барыбыздын Мекенге,
Умтулабыз дүйнөсүнө жылдыздын.
Эмгегиң – зор, сени менен анткени,
Тоосу бийик ак калпактуу кыргыздын!
Расул Гамзатов
Чингиз Айтматову
***
Даруй душа, устам всевластным слово,
Налей-ка, кравчий, в кубок не кумыс.
Прекрасна жизнь — в том убеждаюсь снова,
Приветствую тебя, мой друг Чингиз!
На праздник твой сквозь дымчатые дали
Слетелись мы, но в этот звёздный час
Я оттого не в силах скрыть печали.
Что нет твоих родителей меж нас.
И мысленно склоняю я колени
Пред матерью твоей. И не впервой
С ней заодно и не в обличье тени
Мне предстает отец погибший твой.
Сумел, Чингиз, порадовать ты маму
И не подвёл отца наверняка
Тем, что когда взошёл на Фудзияму,
Ни на кого не глянул свысока.
Шипучий дар играет в кубке, пенясь,
Пью за тебя до дна, названый брат,
Мой именитый полуевропеец,
Мой знаменитый полуазиат.
И как бы волны ни метались шало
И чёлны ни менялись в свой черёд,
Но в гавани всего земного шара
Входил и входит белый пароход.
Ты не суди Гамзатова Расула,
Завидует тебе он с той поры,
Как Джамиля аварского аула
Платком венчала шею Гульсары.
Скачи, наездник, на коня надеясь,
Касайся неба и не знай преград,
Мой именитый полуевропеец,
Мой знаменитый полуазиат.
К Отечеству в любви мы все едины,
И в том твоя заслуга велика,
Что сделались киргизские вершины,
Во вногом раз видней издалека.
Которгон акын Таштанбек Чакиев